Schokkend omdat ik het heel gek vind om te zien hoe ik er vorig jaar uitzag, omdat ik mij nooit gevoelt heb zoals ik eruit zag en mensen mij gek genoeg ook allemaal zeggen dat ik nooit zo zwaar geweest ben, terwijl de foto's toch heus anders bewijzen.
En schokkend omdat hoe ik er nu uitzie ook niet perse heel mooi is. Begrijp mij niet verkeerd, ik voel mij prachtig en zit heerlijk in mijn vel. Maar dat vel zit zeg maar nogal los. Ik heb besloten om het vandaag dan uiteindelijk allemaal maar eens in de openheid te gooien, omdat het aantoont dat mooi zijn niet zit in de verpakking.
Zoals gezegd, ik voelde mij vorig jaar ook mooi, ongeacht mijn omvangrijke lichaam en nu voel ik mij ook mooi met mijn leeggelopen lichaam. Maar ik wil graag dat mensen het afvallen niet verheerlijken. Je wordt er namelijk echt niet perse mooier van. Een killerbody (een erg populaire term op dit moment) heb ik niet, ambieer ik niet en zal ik ook nooit krijgen.
Ik voel mij lichamelijk gewoon zoveel beter en dat is echt de nummer 1 reden om te willen afvallen. Ik heb altijd gezegd zolang ik gezond ben stoort mijn overgewicht mij niet en dat is ook echt waar. Alleen als de klachten gaan komen en serieuze vormen aannemen dan moet je ingrijpen. En daar heb ik geen seconde spijt van.
Allereerst deel ik mijn maandfoto's met jullie in ondergoed (met hemdje, want zonder durfde ik echt niet. Niet omdat ik mij daarvoor schaam, maar omdat ik mij daar niet prettig bij voel).
Ik heb drie vergelijkingen gemaakt gedurende het hele jaar. En de cirkel is nu rond.
Allereerst maar even de vergelijking van voren.
Wow, ik schrik hier elke keer weer van.
Dan vanaf de zijkant.
Zoals je ziet ben ik gehalveerd zo'n beetje.
Dan nog vanaf de achterkant.
Die foto's zijn altijd nog het beste te behappen voor mij.
Het is totaal uit mijn comfortzone om dit online te plaatsen. Dit is een enorme overwinning voor mijzelf. En ik doe het dan ook alleen om het psychische proces wat er ontstaat rond deze operatie en het jaar erna af te sluiten.
Maar ik ben nog een stap verder gegaan.
Mensen vragen mij vaak, hoe gaat het dan met je huid, trekt dat weer bij of niet. Nou meestal niet hoor. Daar had ik ook echt niet op gerekend. Mijn buik was altijd al slap en zal nooit strak worden, maar op dit moment is die wel next level slap.
Het omhulsel van de buik van vorig jaar is er nog, alleen is er een heleboel vet uit weg. De strepen van mijn prachtige zwangerschappen zijn nog zichtbaar en bewijzen de aanwezigheid van mijn twee mooie dochters. Dit koester ik dan ook en vind ik niet lelijk. Alleen ja al dat hangende vel is niet heel charmant. Geen bikini's voor mij dus (omdat ik dat niet prettig vind).
Dit is mijn buik op dit moment:
Tis niet anders, ik kan er niet meer van maken. Het is een beetje een leeggelopen ballon. Maar ik ben toch blij dat de ballon leeg is en niet meer strak opgeblazen. Je kunt hier en daar nog wat littekens ontdekken van de vijf kleine sneetjes die gemaakt zijn voor de operatie.
Dan je armen, tja, spierballen aan de onderkant... die had ik al en zijn er niet kleiner op geworden.
Mijn benen vind ik eigenlijk het meest vervelend, als ik de trap op ren dan hoor je mij klappen alleen niet met mijn handen! Haha... ik lach erom, maar dat is wel vervelend. Alle losse vellen (overal) schudden heen en weer en maken een klappend geluid. Tja, het is niet anders.
Mijn benen vind ik vervelend omdat als je in korte broek of rok loopt je je benen vult schudden. Je voelt de losse huid goed bewegen en dat is een onaangenaam gevoel. Los van het feit dat het er ook niet heel charmant uitziet.
Dus wat is mijn advies??
Als je deze operatie overweegt, doe dit dan 100% voor jezelf en vooral voor je gezondheid. Zwaar overgewicht kan namelijk ernstige gezondheidsklachten opleveren. Maar doe het niet met de illusie dat je er mooier op wordt.
Ik weet dat ik er in de ogen van veel mensen nu veel beter uitzie en ik koester de complimenten die ik krijg wanneer ik op straat loop, maar ik denk dan ook wel eens. Nou, bloot wil je het niet zien hoor.
Gelukkig heb ik een fantastische echtgenoot, die nog nooit een flauwe opmerking naar mij gemaakt heeft. Hij koestert mij en mijn lichaam nog steeds zoals hij dat altijd gedaan heeft. Hij houdt van mij en niet van het omhulsel. Hij is super trots op mij en op wat ik bereikt heb, omdat hij ziet dat ik mij er zoveel beter bij voel. Ik hou zo ontzettend veel van mijn man (en van mijn kinderen trouwens ook, zij hebben mij op alle mooie en minder mooie momenten gesteund). Zij zijn werkelijk goud waard.
De wel charmante foto's bewaar ik voor 12 december, als het jaar definitief om is. Voor nu ben ik trots op mijzelf dat ik dit heb durven delen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten