1 jaar GBP - Mooi zijn zit van binnen

MOOI ZIJN ZIT VAN BINNEN!

Yes voor mij is het vandaag al Oud en Nieuw. Het is vandaag precies een jaar geleden dat ik geopereerd werd. Een Gastric Bypass, ofwel een maagverkleining met een omleiding.

De titel van deze post is "Mooi zijn zit van binnen", omdat ik graag heel duidelijk wil maken dat je niet lelijk bent wanneer je dik bent. Dat het geen ideaal beeld moet zijn om slank te zijn. Dat ik vind dat ik op alle foto's mooi ben en ja, ook op de foto's van een jaar geleden. Dat je deze operatie nooit moet doen om er alleen maar slanker en in vele ogen mooier van te worden.

En toch schrik ik steeds weer van de foto's van vorig jaar en ik zal uitleggen waarom. Ik heb mijzelf nooit lelijk gevonden. Arrogant?? Nee, ik heb gewoon nooit een negatief zelfbeeld gehad. Ik ben altijd trots geweest op wie ik was. Of ik nu 80, 100 of 130 weeg. Je lichaam bepaald niet de mate van geluk. Ik heb ook altijd gezegd, zolang als ik geen lichamelijke klachten heb vanwege mijn gewicht ga ik mijzelf niet pesten met eindeloze diëten die altijd weer eindigen bij een hogere eindstand dan waar ik mee begon. Acceptatie van je zelf is nummer 1, altijd. Waarom schrik ik dan van die foto's, omdat ik nu met eigen ogen zie hoe mijn lichaam eruit zag, ik heb mijzelf nooit zo gezien. Ik bedoel ik keek heus wel in de spiegel, maar ik vond mijzelf altijd prima. Maar als ik nu de foto's zie dan zie ik de benauwdheid en ik zie mijn zorgelijke gezicht, omdat ik zo graag van dit extreme gewicht af wilde omdat ik mij niet goed voelde. En die bezorgdheid zie je wegebben op de foto's die volgen. Ik wil leven en genieten met mijn gezin, zonder bang te zijn dat er weer iets engs gebeurd.

Dit is misschien ook de reden waarom deze operatie zo succesvol is geweest. Mijn mindset is van het begin af aan goed geweest.

Ik heb het hele jaar lang een blog bijgehouden, waarin je precies kunt lezen waarom ik deze operatie heb laten uitvoeren, hoe dat allemaal ging en wat er na de operatie allemaal verandert is. Ook heb ik elke maand rond de 12e steeds een nieuwe fotoserie van mijzelf laten maken door mijn dochter Gaby. Die foto's heb ik vooral gemaakt omdat ik vooraf super bang was voor hoe mijn lichaam eruit zou zien als ik afgevallen zou zijn. Ik was echt bang dat ik er niet mooier op zou worden en ik wilde dat ik ten alle tijde terug kon kijken naar hoe het was, zodat ik zou beseffen dat een zwaar lichaam ook niet alles is.
Dit klinkt misschien gek, maar ik was daar echt bang voor, je kent het wel, overtollige huid die weelderig om je lichaam heen fladdert. En ja, dat heb ik allemaal gekregen, dat houd je niet tegen. Stoort het mij? In zekere zin ja, omdat het gewoon heel vervelend voelt. Maar dankzij mijn foto's weet ik dat dit de betere variant van mij is. Waarom?

Omdat ik de benauwdheid zie op de foto's van vorig jaar. Mijn omvang was zo groot dat het gewicht van mijn borst drukte op mijn keel als ik 's avonds op de bank zat. Dat mijn werk belemmert werd door mijn gewicht. Opstaan ging gewoon echt lastiger. Ik voelde mij absoluut niet fit, ondanks alle lange wandelingen die ik deed. Want stil heb ik nooit gezeten. Maar na mijn longemboliën twee jaar geleden was het duidelijk dat er iets moest veranderen. En dat is gelukt. Ik voel mij zoveel beter nu. Ik ben veel energieker, kan makkelijker bewegen. En eerlijk is eerlijk, het feit dat je kleding kunt kopen waar je wilt maakt je ook blij.

Mensen zeggen, je gaat steeds meer stralen op die foto's en dat klopt. Ik ging steeds beter in mijn vel zitten, mijn lichaam werd er blij van en ik dus ook. De complimenten die je krijgt voegen daar een hoop aan toe, maar soms ook niet kan ik je zeggen. Want mensen zeggen gewoon, jeetje Monique, nu ben je mooi zeg! Ehmmmm moet ik dan "dank je wel" zeggen? Ik vond mijzelf namelijk altijd al mooi. Maar ik zeg toch dank je wel, want ik besef dat mensen het goed bedoelen en dat ze zich soms alleen een beetje onhandig uitdrukken. Ook dit was iets waar ik vooraf erg tegenop zag.

Waarom post ik deze foto's? Niet om op te scheppen, niet om dikke mensen zich rot te laten voelen, maar om te inspireren en te informeren. Ik heb deze operatie laten uitvoeren omdat ik het gevoel wilde hebben gezonder te zijn. En dat is 100% gelukt, maar ik heb natuurlijk helemaal geen garantie dat ik door deze operatie ook daadwerkelijk gezonder ben. Ik bedoel, ik kan alsnog een enge ziekte krijgen, longemboliën kunnen opnieuw opduiken, noem maar op, geen mens is daar zeker van. Maar ik heb wel het gevoel dat ik risico's geëlimineerd heb met deze operatie. Roken doe ik niet, ik drink niet, ik beweeg voldoende, mijn lichaam is weer binnen gezonde proporties. Nogmaals wil ik niet zeggen dat dikke mensen ongezond zijn, maar in mijn geval was dat wel zo geworden, misschien niet perse door het dik zijn, maar afvallen was nodig om normaal te kunnen blijven functioneren.

En daarom ben ik trots op mijzelf en op wat ik bereikt heb dit afgelopen jaar. Ik ben enorm dankbaar voor alle lieve mensen om mij heen die mij door "dik en dun" gesteund hebben, letterlijk. En die mij geen moment anders zijn gaan behandelen omdat ik minder kon eten. Het was soms wat ongemakkelijk om met mij uit eten te gaan misschien, maar dat was na 1 keer proberen ook weg. Doe gewoon normaal, ik eet wat ik kan en dat dat niet veel is, dat is dan zo. Ik zit er niet mee dat een ander meer eet en gelukkig is er geen vriend meer die daar nog moeilijk over doet. Alle onderwerpen zijn ook altijd bespreekbaar.

Zou ik deze operatie iedereen aanraden?
Nee, zeker niet iedereen nee.
Ik raad het je aan wanneer je de operatie om de juiste redenen. Doe het nooit om er mooier van te worden. Doe het alleen om er gezonder van te willen worden. Doe het nooit om een beter zelfbeeld te willen bereiken, dat goede zelfbeeld moet er al zijn voordat je begint.
Als je hoofd sterk genoeg is om een transformatie aan te kunnen ga er dan voor! Twijfel niet en doe het. Het is psychisch best een rollercoaster die wel aan moet kunnen. Lichamelijk is het bij mij alles mee gevallen en psychisch uiteindelijk ook. Ik moet ook wel zeggen dat het van mij af schrijven mij ook enorm geholpen heeft. En de foto's hebben daar ook enorm aan bijgedragen.

Nu even nog de statistieken:
Afgevallen in gewicht: 51,2 kg

Afgevallen in centimeters:
Borstomvang: -40 cm
Buik boven: -36,5 cm
Taille: -37 cm
Buik onder: -33 cm
Heup/Bilen: -29,5 cm
Bovenbeen: -17 cm
Bovenarm: -8,5 cm
Kuit links: -9 cm
Kuit rechts: -8 cm

Hoppeta!! Ik besef mij overigens dat je na zo'n operatie eerst mega veel afvalt, dan weer iets aankomt en dan stabiliseert. Daarom blijf ik ook bloggen en meten. Deze operatie eindigt niet na een jaar, maar heb je levenslang. Net als alle gevolgen ervan.

Ben je geïnteresseerd geraakt in deze operatie of mijn verhaal? Check dan mijn blog.
https://mijnlevenna12december2016.blogspot.nl

De "schokkende" jaarfoto's

Oke, het jaar is bijna om. Dinsdag is het officieel een jaar geleden dat ik mijn Gastric Bypass heb gehad, maar vandaag heb ik de foto's gemaakt. De schokkende laatste foto's van een bewogen jaar.

Schokkend omdat ik het heel gek vind om te zien hoe ik er vorig jaar uitzag, omdat ik mij nooit gevoelt heb zoals ik eruit zag en mensen mij gek genoeg ook allemaal zeggen dat ik nooit zo zwaar geweest ben, terwijl de foto's toch heus anders bewijzen.

En schokkend omdat hoe ik er nu uitzie ook niet perse heel mooi is. Begrijp mij niet verkeerd, ik voel mij prachtig en zit heerlijk in mijn vel. Maar dat vel zit zeg maar nogal los. Ik heb besloten om het vandaag dan uiteindelijk allemaal maar eens in de openheid te gooien, omdat het aantoont dat mooi zijn niet zit in de verpakking.

Zoals gezegd, ik voelde mij vorig jaar ook mooi, ongeacht mijn omvangrijke lichaam en nu voel ik mij ook mooi met mijn leeggelopen lichaam. Maar ik wil graag dat mensen het afvallen niet verheerlijken. Je wordt er namelijk echt niet perse mooier van. Een killerbody (een erg populaire term op dit moment) heb ik niet, ambieer ik niet en zal ik ook nooit krijgen.

Ik voel mij lichamelijk gewoon zoveel beter en dat is echt de nummer 1 reden om te willen afvallen. Ik heb altijd gezegd zolang ik gezond ben stoort mijn overgewicht mij niet en dat is ook echt waar. Alleen als de klachten gaan komen en serieuze vormen aannemen dan moet je ingrijpen. En daar heb ik geen seconde spijt van.

Allereerst deel ik mijn maandfoto's met jullie in ondergoed (met hemdje, want zonder durfde ik echt niet. Niet omdat ik mij daarvoor schaam, maar omdat ik mij daar niet prettig bij voel).

Ik heb drie vergelijkingen gemaakt gedurende het hele jaar. En de cirkel is nu rond.

Allereerst maar even de vergelijking van voren.


Wow, ik schrik hier elke keer weer van.

Dan vanaf de zijkant.



Zoals je ziet ben ik gehalveerd zo'n beetje.

Dan nog vanaf de achterkant.



Die foto's zijn altijd nog het beste te behappen voor mij.

Het is totaal uit mijn comfortzone om dit online te plaatsen. Dit is een enorme overwinning voor mijzelf. En ik doe het dan ook alleen om het psychische proces wat er ontstaat rond deze operatie en het jaar erna af te sluiten.

Maar ik ben nog een stap verder gegaan.
Mensen vragen mij vaak, hoe gaat het dan met je huid, trekt dat weer bij of niet. Nou meestal niet hoor. Daar had ik ook echt niet op gerekend. Mijn buik was altijd al slap en zal nooit strak worden, maar op dit moment is die wel next level slap.
Het omhulsel van de buik van vorig jaar is er nog, alleen is er een heleboel vet uit weg. De strepen van mijn prachtige zwangerschappen zijn nog zichtbaar en bewijzen de aanwezigheid van mijn twee mooie dochters. Dit koester ik dan ook en vind ik niet lelijk. Alleen ja al dat hangende vel is niet heel charmant. Geen bikini's voor mij dus (omdat ik dat niet prettig vind).

Dit is mijn buik op dit moment:

Tis niet anders, ik kan er niet meer van maken. Het is een beetje een leeggelopen ballon. Maar ik ben toch blij dat de ballon leeg is en niet meer strak opgeblazen. Je kunt hier en daar nog wat littekens ontdekken van de vijf kleine sneetjes die gemaakt zijn voor de operatie.

Dan je armen, tja, spierballen aan de onderkant... die had ik al en zijn er niet kleiner op geworden.


Mijn benen vind ik eigenlijk het meest vervelend, als ik de trap op ren dan hoor je mij klappen alleen niet met mijn handen! Haha... ik lach erom, maar dat is wel vervelend. Alle losse vellen (overal) schudden heen en weer en maken een klappend geluid. Tja, het is niet anders.

Mijn benen vind ik vervelend omdat als je in korte broek of rok loopt je je benen vult schudden. Je voelt de losse huid goed bewegen en dat is een onaangenaam gevoel. Los van het feit dat het er ook niet heel charmant uitziet.


Dus wat is mijn advies??

Als je deze operatie overweegt, doe dit dan 100% voor jezelf en vooral voor je gezondheid. Zwaar overgewicht kan namelijk ernstige gezondheidsklachten opleveren. Maar doe het niet met de illusie dat je er mooier op wordt.

Ik weet dat ik er in de ogen van veel mensen nu veel beter uitzie en ik koester de complimenten die ik krijg wanneer ik op straat loop, maar ik denk dan ook wel eens. Nou, bloot wil je het niet zien hoor.
Gelukkig heb ik een fantastische echtgenoot, die nog nooit een flauwe opmerking naar mij gemaakt heeft. Hij koestert mij en mijn lichaam nog steeds zoals hij dat altijd gedaan heeft. Hij houdt van mij en niet van het omhulsel. Hij is super trots op mij en op wat ik bereikt heb, omdat hij ziet dat ik mij er zoveel beter bij voel. Ik hou zo ontzettend veel van mijn man (en van mijn kinderen trouwens ook, zij hebben mij op alle mooie en minder mooie momenten gesteund). Zij zijn werkelijk goud waard.

De wel charmante foto's bewaar ik voor 12 december, als het jaar definitief om is. Voor nu ben ik trots op mijzelf dat ik dit heb durven delen.

-50 kg

Wie had dat gedacht?! Ik in ieder geval niet toen ik hieraan begon. Sterker nog ik had het geeneens gehoopt. Ik had gehoopt op en gewenst voor -40 kg, niet voor -50 kg. En dat is niet ondankbaar bedoeld want ik ben er erg blij mee, maar ik vind het meer dan genoeg. Ik vind dat ik nu een beetje ga tekenen in mijn gezicht en dat vind ik minder leuk omdat ik dan continue moe lijk. Of komt dat omdat dat ook zo is... dat kan ook natuurlijk.

Nou ja, hoe dan ook.... yeahhhh er is meer dan 50 kg af!! 

Op zich voel ik mij nog steeds fantastisch alleen is het gewoon druk, heel druk en dat al weken/maanden. En dat hakt erin. Weinig tijd voor je gezin/familie/vrienden en heel veel en lang werken. Nu heb ik geluk dat ik als fotograaf heel leuk werk heb en dat ik het zelf in de hand heb, maar ietsje minder mag best. 

Het einde van het jaar is in zicht en dan ga ik plannen maken voor volgend jaar. Workshops plannen, nieuwe dingen ontwikkelen en meer ruimte inplannen voor mijzelf en mijn gezin. Daar snak ik wel naar nu. 

Volgende week is het een jaar geleden dat ik geopereerd ben, dan zal ik met een serie jubileum foto’s komen om dat heugelijke feit te vieren! Dan meer over mij en het afgelopen, veelbewogen jaar.