Nieuwe foto's

Afgelopen vrijdag heb ik weer nieuwe foto's van mijzelf gemaakt. Ik heb ook meteen besloten dat ik hiermee voorlopig zolang het traject duurt (5 jaar) door ga. Ik wil graag de ontwikkeling van een lichaam laten zien. In eerste instantie voor mij zelf en misschien later ook aan anderen. Er zullen vast ups en downs komen. Misschien wel momenten waarop je terug zakt in oude gewoontes. Periodes waarin je strak(ker😜) in je vel zit dan in andere periodes. Periodes waarin je afvalt, stabiel blijft of wat aan komt, maar ook een periode waarin ik natuurlijk ouder wordt, misschien wel in de overgang terecht kom, geen idee wat er in vijf jaar kan gebeuren. Een leven is niet alleen maar rozegeur en maneschijn en je lichaam tekent daarin mee. Het lijkt mij een mooi leerproces voor mijzelf, wat alles te maken heeft met zelfacceptatie. 

Nu moet ik eerlijk zijn dat acceptatie van mijn lichaam nooit een probleem is geweest, met veel dank aan mijn man, die altijd onvoorwaardelijk van mij gehouden heeft. Maar ik ben vanaf het moment dat de operatie ter sprake kwam wel altijd bang geweest voor het eindresultaat. De overtollige huid, ingevallen gezicht, zo ken ik mijzelf niet. Om mijzelf elke maand te kunnen laten zien dat het dik zijn ook niet alles was maak ik deze serie en tot nu toe zie ik iedere keer weer bizarre veranderingen in positieve zin! Ik weet zeker dat ik zonder deze foto's anders naar mijzelf zou kijken. Ik minder blij zou zijn met de hangende borsten, buik, benen en armkwabben.  Nu ben ik gewoon trots. Trots op exact -40kg vanochtend! Trots op het gemak waarmee het gaat. 

Nou om een lang verhaal kort te maken, dit is de nieuwe foto:

Oh ja, en ik heb mijn eerste aankoop gedaan bij H & M. Een sportbroek en sportshirt! Best een beetje trots op. 

Kast opruimen

Tja en dan is het moment van afscheid nemen gekomen. Afscheid nemen van veilige kleding, waarin je verdrinkt inmiddels. Ruimzittende kleding voelt veilig, maar ziet er echt niet meer uit. Dus daar moet ik vanaf.

Ik heb steeds kleding die te groot was opzij gelegd. Maar nu is het tijd om te zeggen: "het gaat weg en komt nooit meer terug!". 

Alles vanaf maat 46 gaat gewoon weg. Ik heb alleen mijn grootste broek en shirt wat ik aan had op mijn "voor de operatie" foto bewaard. Een korte broek en mijn broekriem. 

Zes zakken met kleding in verschillende maten. Pfieuw. Ik ga morgen wel even langs de tweedekans winkel, misschien doen die er wat mee. En anders gewoon in de kleding container. 

Wat ik ook nog tegen kwam en wat ik toch heftig vond is mijn zuurstofmasker. Tijdens en vlak na mijn longembolien (2015) was dit mijn goede vriend. Thuis heb ik het nooit gebruikt maar als een soort van zekerheidje lag het lange tijd naast mijn bed. Ik kan mij eigenlijk niet herinneren dat ik dit specifieke masker heb gebruikt, in het ziekenhuis zat ik aangesloten op het zuurstof met zo'n slangetje in je neusgaten. 

Volgens mij stamt dit maskertje zelfs uit de tijd van mijn nooit verklaarde ziekte na onze vakantie in Egypte in 2010. Toen belande ik ook 5 dagen lang in het ziekenhuis met flinke ademhalingsproblemen. Ze dachten aan longembolien maar dat bleek het niet te zijn. Wat het wel was daar we nooit achter te komen. Hyperventilatie was een van de oorzaken, vandaar dit masker. Daarmee kon ik mijn ademhaling beter controleren. Dat was het volgens mij. 

Maar het brengt herinneringen boven. Herinneringen van ademnood en angst. Een angst die nu weg is. Geen benauwdheid meer, geen angst meer. Gisteren heb ik met gemak mijn eerste hardlooples voltooid, zonder enige ademnood. Maar zo'n zuurstofmasker vinden is toch confronterend. Dus ik heb hem weggegooid. Het is klaar. Vanaf nu moet en is het anders. Heerlijk. 

Dat ruimt lekker op, niet alleen in mijn kast maar ook in mijn hoofd. En toch denk ik dan, wat nou als het toch weer mis gaat. En ik toch weer zo zwaar wordt, dan moet ik alles nieuw kopen. En toch gaat het weg, al was het maar als stimulans om het niet weer te laten gebeuren. Nog nooit heb ik zoveel kleding weg gedaan. 

Bijna -40 kg en starten met hardlopen

Vandaag gaf de weegschaal op 3,5 ons na -40 kg aan en je wil niet weten hoe ongelofelijk blij ik daarmee ben. Alle slappe hangende huid neem ik geheel voor lief, daar word ik niet in gespaard. Maar hé, wie kan er klappen zonder handen??!! Ikke!! 😂👏🏻🤔🤣

Beetje zelfspot moet kunnen. 

Ik had mijzelf voorgenomen dat als ik ooit op dit gewicht zou komen dat ik dan het hardlopen weer zou oppikken, omdat het dan weer verantwoord zou zijn voor mijn lichaam. Dus had ik van de week al nieuwe hardloopschoenen gekocht en toevallig gisteren een nieuwe broek en shirt en vandaag heb ik de daad bij het woord gevoegd en ben ik maar direct begonnen! En het ging fantastisch. Les 1 van Evy was een eitje. Waarschijnlijk omdat ik mijn wandelconditie inmiddels goed opgebouwd heb kost dit mij nu minder moeite. 

Ik had Tommie meegenomen. Hij droeg zijn rugzak met water en ik mijn telefoon met de lessen van Evy erop. Nog even zo'n telefoonhoesje voor om mijn arm scoren.

Ik ben trouwens super blij met mijn nieuwe Saucony schoenen van www.hardloopshop.nl. Ik moet met mijn maat 43 meestal herenschoenen kopen met van die lelijke kleuren. Maar zij verkopen dames sportschoenen van oa Saucony tot en met maat 44! Heerlijk, eindelijk vrouwelijke hardloopschoenen. 

Gisteren heb ik ook gewoon weer lekker gegeten en ik genoot van zo van mijn eenvoudige bordje tijdens de lunch dat ik er even een foto van gemaakt heb.

Wit brood eet ik eigenlijk nooit, dus nu was het een traktatie. Een boterham is meer dan genoeg, ik zat hier echt propvol van. Lekker vers geperste sinasappels erbij, heerlijk. 

En 's avonds had ik kipfilet gebakken in zo'n gekruid bakpapiertje zonder vet, Ceasar Salad en mini rösti uit de airfryer. De kipfilet ging voor de helft op, de salade als eerste en van de rosti rondjes bleef er 1 over. En ja in die Ceasar Salad zit gewoon mayonaise en spekblokjes. 

Heerlijk. 

P

Over twee weken gaan we op vakantie. Dan gaan we eens kijken wat we in Hongarije kunnen vinden in de supermarkt. 

Zal vast wel goed komen. 

Oh ja, ik had ook nog een afspraak bij de dietiste, maar ik had de brief met de datum nooit gehad. Ik kreeg een sms-je over mijn afspraak maar kon helemaal niet. Dus heb ik opgebeld om te vragen of het een telefonische afspraak mocht worden en voor een keertje was dat goed. 

Ze was hartstikke blij dat ik mijn doel in zo'n korte tijd al gehaald had. Ik heb haar verteld over mijn eetgewoonten en wat ik wel en niet kan eten. Ja ik heb haar ook verteld dat ik af en toe chips eet. Ik moet weer proberen meer melk/yoghurt te nemen. 1 x per dag is te weinig. Dus dat ga ik doen. Ik heb dit meteen aanpakt en zonder probleem drink ik nu vaak zelf twee glazen melk/drinkyoghurt naast de yoghurt of kwark die ik in de ochtend eet. Geen probleem dus. Tegenwoordig valt melk gewoon weer goed dus prima zo. Ik moet alleen opletten dat ik geen zuivel neem 2 uur voor en na het innemen van mijn vitaminepil (dit zou de opname kunnen belemmeren). Maar dat is ook geen probleem. 

In december mag ik weer terug voor mijn jaarcontrole.