Darmhernia

Dinsdagavond 9 uur zou ik geopereerd worden aan een darmhernia, maar toen ik al op de OK was kwam er een spoedkeizersnede tussendoor. Daarnaast gaf de arts aan al een poosje te lang op zijn benen te staan en als ik erna nog zou moeten zou ik om 23:00 uur pas aan de beurt zijn en dat zag de arts niet zitten. Dus werd ik verplaatst naar de volgende ochtend. Woensdag om 8:30 kreeg ik bericht dat ik klaargemaakt werd voor de operatiekamer. Gelukkig ging het toen wel door. 

Wakker worden uit een narcose vind ik echt het allervervelendste van een operatie. Ik was totaal niet nerveus of gespannen vooraf. Maar na de operatie ben ik altijd van slag. Ik ben dan in een soort van trance. Ik wordt niet wakker en ik kan niet slapen. Ik heb uren in een rare soort comateuze toestand op bed gelegen, ik was om 11:15 uur klaar met de operatie en pas rond 17:00 uur was ik weer een klein beetje aanspreekbaar. 

Ik hoor in die uren alles wat er in de kamer gebeurd maar het lijkt alsof ik slaap. Ik hoorde ook de een na de ander zeggen, zo, die is flink van de wereld. 

En dat is zo gek. Ik kan alles horen en beredeneren en dat is zo ontzettend naar. Ik probeer eerst mezelf te dwingen wakker te worden. Soms lukt me dat, ik zit op het randje van mijn bed om mijn hoofd helder te krijgen maar dat lukt niet en al snel laat ik mij weer op bed zakken en zal weer weg in die wazige duizelige toestand. Dan besluit ik om dan te proberen te slapen, maar ook dat lukt niet. Ik kan mij niet genoeg ontspannen om in slaap te vallen. 

Pfff uren gaat het zo door. Het gekke was ook dat toen ik op de verkoever wakker werd dat ik de zusters hoorde zeggen, zo die heeft pijn, geef haar nog maar wat. Terwijl ik helemaal geen pijn voelde, maar ik kon er ook niet echt op reageren. Heel vreemd en ik haar het als ik geen controle heb over wat ik doe.

Maar goed het is zoals het is. Ik voel al wel vrij snel dat de letterlijke knoop in mijn maag, of liever gezegd mijn darmen weg is. En daar wordt ik blij van. Ik weet dat het achter de rug is en dat ik alleen nog maar hoef op te knappen. 

Als ik

Later op de dag mijn man aan de lijn heb zegt hij dat de arts heeft gezegd dat zij het gat zo goed heeft dichtgemaakt dat het nooit meer open kan. Nou laten we het hopen. 

Als ik dit schrijf is het zaterdagavond en dus 3 dagen na de operatie. Er zitten 5 gaten in mijn buik. 3 kleintjes en 2 flinke. Die twee hebben hechtingen en er zitten blauwe plekken omheen. Mijn buik is best pijnlijk en beurs. De stoelgang is wel op gang, vanochtend had ik eindelijk weer ontlasting. Ik lijk wel zwanger zo opgezet is mijn buik. Lopen is vervelend, een wandelingetje naar de supermarkt gaat net. Maar ik weet dat dit gewoon tijd nodig heeft en vind dit absoluut geen belemmering om de Gastric Bypass te heroverwegen. 

Het is een bekende complicatie die vaak na zo’n twee jaar of meer optreedt. Vaak lopen mensen er lang mee rond, omdat het door huisartsen niet snel herkend wordt. Het lijkt gewoon een vervelende buikpijn. Gelukkig was ik zo eigenwijs om mij niet weg te laten sturen uit het ziekenhuis. Don’t get me wrong, ik heb een geweldige huisarts. Dankzij haar was ik met verwijsbrief in het ziekenhuis. Zij verwachtte dat ik gelijk doorgestuurd zou worden en kon er niets aan doen dat dat in eerste instantie niet gebeurde. 

Ik heb mij vooraf nooit verdiept in de mogelijke complicaties, ik lees ook nooit de bijsluiter van medicijnen. Ik hoef niet te weten wat ik eventueel kan krijgen. Maar in het voortraject wordt dit wel verteld en daarom kende ik het verhaal van deze complicatie. 

Ik denk dat niemand zich te veel moet focussen op wat er mis kan gaan, want dan durf je nooit meer iets. 

Als je mij nu op dit moment vraagt of ik blij ben met de keuze voor mijn Gastric Bypass dan zeg ik nog steeds volmondig JA. Iedere operatie brengt risico’s met zich mee en je hoopt ze nooit te krijgen. Maar ik kreeg er wel een en daar deal je dan mee. Het is gelukkig snel opgelost en nu hoef ik alleen nog maar te  herstellen. Dat zal zeker nog een week duren verwacht ik. 

Als je niet van foto’s van wondjes houdt dan moet je maar niet verder door scrollen. Want hieronder laat ik mij echt niet meer zo’n mooie buik zien zonder de pleisters van de operatie (niet dat mijn buik voor de GBP wel mooi was trouwens). Dit doe ik vooral als herinnering voor mijzelf overigens. Zeker niet om mensen af te schrikken. 

Toch vind ik het ergens goed dat dit gebeurd is. 

Mijn blog is namelijk 90% positief, waardoor het soms een eitje lijkt dit hele traject, maar dit geeft wel duidelijk aan dat een gastric bypass niet zomaar iets is wat je even doet omdat je geen zin hebt om te lijnen. 

Het is een serieuze operatie met serieuze risico’s en daar moet je je terdege van bewust zijn voordat je eraan begint. 

En nog steeds zou ik het aanraden. De postieve kanten wegen veeeeel zwaarder dan deze tijdelijke terugslag. 

Laat je hier niet door ontmoedigen als je dit leest. 

Toch nog een complicatie

Complicaties, je leest er altijd wel wat over, maar je denkt dat gaat niet over mij. Totdat je op zondagochtend overvallen wordt door hevige buikpijn. 

De hele dag last gehad, maar de volgende ochtend was het wat gezakt dus ik maakte mij geen zorgen. Ik was tenslotte ook net ongesteld geworden, dus zal wel menstruatiepijn 4.0 zijn of zo. Maar maandagavond was het weer terug en na een redelijke nacht heb ik om 8:00 uur gelijk de huisarts gebeld. Om 9:40 mocht ik komen. Mijn huisarts is top, het eerste wat ze zei is, als jij iemand meeneemt dan moet er wel echt iets aan de hand zijn. Ze stuurde mij door naar het ziekenhuis voor een buikfoto. Zinloos bleek later, maar ik was igg met verwijzing in het ziekenhuis. 

De rontgenfoto werd gemaakt en het meisje zei: je mag naar huis over twee dagen de uitslag. Nou dat dacht ik effe niet. Monique gaat helemaal nergens heen. Ik ben naar de poli Bariatrie gelopen en heb vriendelijk gevraagd of er iemand naar mij wilde kijken. Dat kon en deze arts was meteen verontrust. Het leek op een darmhernia. 

Ze droeg mij over aan de spoedeisende hulp. Ze kon mij ook laten opnemen, maar via de spoedeisende hulp zit er meer haast achter en is de kans groter dat ik vandaag nog een ct scan krijg en eventueel vervolgbehandeling. 

Dus op naar de spoedeisende hulp. Enorm hardwerkend en vriendelijk personeel op de SEH van het Maasstad ziekenhuis. Dokters, verplegers, bloedafname, infuus en uiteindelijk om een uur of 4 ‘s middags een ct-scan. 

Eindconclusie; inderdaad een darm hernia. Wat het is?

Bij een Gastric Bypass wordt er een stuk van je maag afgehaald. Je darm wordt rechtstreeks op je maag aangesloten, om dit te doen wordt de darm door een buikvlies gehaald om daar te komen. Het gat in dit buikvlies wordt meteen daarna dichtgemaakt. Maar soms in 10% van de GBP operaties gaat het open en komt de darm met een draaiing vast te zitten in dit gat met alle problemen van dien. En dat doet best pijn kan ik je zeggen. 

Er is na de operatie, zeker na 54 kilo afvallen, veel ruimte ontstaan in de buik en ook veel vet aan dat buikvlies is verdwenen. Daardoor hebben de darmen veel ruimte en is de kans dat het buikvlies openscheurt aanwezig. 

Ik lig nu nog steeds op de SEH en wacht op de operatie. Ik ben blij dat er iets aan te doen is en ben er niet nerveus over. 

Tot morgen!!