Die spanning is erg goed te zien op de januari foto's. In januari verwachtte ik rust, want dat is altijd in januari, maar dit jaar was dat plotseling niet het geval. Het was ineens onverwachts druk. Gelukkig was mijn zus er om bij te springen op de zaak en hebben we orde op zaken gesteld en een jaarschema gemaakt met de nodige rustmomenten ingebouwd, zodat ik meer adempauze heb. En gezien de nieuwste foto's is dat aardig gelukt. Ik wordt enorm blij van mijn laatste half jaar foto. Een half jaar, ik kan gewoon niet geloven dat 2018 alweer een half jaar onderweg is, maar vooruit, toch is het zo.
Het werk is nu beter te behappen en er heeft een shift plaatsgevonden tussen studio en buitenfotografie. Ik streef ernaar om meer buiten te kunnen fotograferen en dat lukt aardig. Ik blijf mijzelf ontwikkelen met cursussen voor mezelf en daarnaast geef ik ook veel workshops, wat ik erg leuk vind.
Lichamelijk gezien gaat het goed. In januari ben ik samen met Naomi weer gaan hardlopen, iets wat ik heel graag wilde. We waren bijna klaar met ons loopschema voor de 5 km toen we besloten het schema wat in te korten. Naomi moest namelijk voor school nog een keer de 10 km lopen en daar hadden we nog maar een paar weken voor. We liepen dus drie weken voor het einde ineens de 5 km en anderhalve week later 7 km. Tja, en dat was een beetje te optimistisch. Dus een overbelastingsblessure aan mijn heup! Lekker handig weer, dus rust, rust, rust... en fysiotherapie. Inmiddels mag ik weer heel langzaam opbouwen en gaat het aardig, maar nog altijd rustig aan. Het rennen doet mij wel echt goed, ik vind het heerlijk en ik hoop dat ik deze blessure overwin en dat het straks weer gewoon kan. Maar wandelen is ook erg fijn hoor, dus dat blijf ik gewoon doen uiteraard.
Mijn gewicht is vanaf januari (dus een jaar na mijn GBP) aardig stabiel. Ik ben nog niet aangekomen en blijf steeds rond de -53,5 kg hangen (dit is niet mijn gewicht, maar wat ik afgevallen ben uiteraard) en dat vind ik meer dan prima.
Het eten gaat nog steeds goed, ik zit nog steeds snel vol al merk ik wel dat ik vaker kan eten en dat ik sneller alweer trek krijg. Van de week ben ik bij de chirurg geweest en die gaf ook aan dat je daar meer op moet letten nu. Je doorgang naar je darmen wordt ruimer en zorgt ervoor dat je maag sneller weer leeg is en dus krijg je sneller weer trek, je moet dan vooral niet gaan snaaien. De avonden blijven voor mij nog steeds lastig. Dan wil ik toch altijd wel wat snoepen in de vorm van een nootje of een chipje, die gekke gewoonte daar kom ik nog niet echt vanaf.
Chocolade vind ik niet meer lekker, maar 70% chocolade gaat er wel in. Dat neem ik dan ook regelmatig in combinatie met een paar knappertjes (kaakjes). Ik neem er dan een klein stukje chocolade bij. Geen hele verstandige keuze uiteraard, maar wel lekker zo tegen je maandelijkse periode aan... oeps?! Haha...
Mijn bloedwaardes waren weer prima. Ik slik nog steeds de Fit for Me vitamines en daar doe ik het erg goed op. Mijn bloeddruk is erg laag en ik zie snel zwart voor mijn ogen als ik op sta. Volgens de arts heeft dat er mee te maken dat je lichaam nog erg aan de nieuwe situatie moet wennen, dat trekt wel weer bij. Intussen moet ik daar gewoon rekening mee houden dat ik dus niet te snel op sta en zo. Geen probleem verder en het kan geen kwaad.
Verder vind ik het fruit, groente en vlees eten makkelijker dan ooit. Yoghurt/Vla gaat er ook prima in en ook eet ik nu tussen de middag twee in plaats van 1 boterham en soms neem ik een uur voor of na de lunch nog een boterham. Zo kom ik aan mijn minimale voedselinname van de dag. Ik houdt het heel makkelijk vol om gevarieerd te eten en we gaan daarnaast bijna iedere week wel een keer uit eten. Ik heb daar totaal geen problemen mee, ik eet alleen nooit mijn bord leeg. Meestal zijn er genoeg tafelgenoten die wel een hapje mee willen prikken en zo komt het bord toch leeg. En wanneer dat niet het geval is dan laat ik het staan en leg ik het met 1 simpele zin uit en dan is er ook niets aan de hand. Ik neem alleen nooit een voor of nagerecht als we uit eten gaan, dat is het enige verschil. Qua prijs maakt het dan ook niets uit of je gewoon een volledig gerecht besteld of een kleiner gerecht ivm je GBP. Zonder voor en nagerecht ben je nog steeds goedkoper uit als voorheen. Ik vind het ook zo'n gedoe om vooraf in een restaurant te gaan uitleggen dat ik een GBP heb gehad en te vragen of ze daar rekening mee willen houden. Onzin, gewoon lekker bestellen. Als we met z'n tweeën uit eten gaan ik weet dat je bijvoorbeeld twee grote kipspiezen krijgt dan vraag ik soms om er maar 1 te brengen en meestal is dat goed. Zo niet, dan laat ik het gewoon staan. Als je er zelf geen probleem van maakt dan is het probleem er ook niet is mijn motto.
Ik drink meestal Ice Tea Green bij mijn eten. Lekker fris en er zit geen prik in. Want prik verdraag ik niet zo goed wat logisch is en ook afgeraden wordt.
Alcohol dronk ik al nooit, dus dat is voor mij wel een groot voordeel.
Het gaat dus goed met mij! En dat is super fijn. Al is het goed om te benadrukken dat dit echt niet altijd zo is. Ik heb heus wel dipjes. Zo is je lijf gewoon echt niet mooi en dat heeft soms zijn weerslag op je intieme relatie. Mijn man maakt werkelijk nergens een probleem van overigens, maar het zit tussen je oren. Ik hoor letterlijk mijn lichaam geluid maken van alle hangende huid die tegen elkaar aan kletst. En dan voel je je echt niet sexy kan ik je zeggen. Maar ja, correcties worden niet vergoed dus de huisarts zei terecht: het is accepteren of investeren! Dus het wordt het eerste. Accepteren dat het zo is en genieten van het feit dat ik nu jurkjes aan kan en zonder problemen hemdjes aankan. Ik ben ook iets meer om mij heen aan het kijken en zie dan dat heel veel mensen slappe bovenarmen en benen hebben. Dus ach... het is wat het is. Een Killerbody zal ik nooit krijgen en heb ik ook nooit geambieerd (wat dat ook mag betekenen overigens), maar een beetje meer zelfacceptatie moet nog wel plaatsvinden. In kleding voel ik mij prima en heel zelfverzekerd, maar zonder kleding is dat wel een stuk minder. Maar ook daar kom ik wel overheen. De fotoserie die ik nog steeds van mij zelf maak helpt daar wel bij. Je ziet nog steeds grote verschillen iedere maand, ondanks dat het gewicht gelijk blijft. Mijn missie van dit jaar is mijn lichaam ietwat te veranderen door meer te trainen en te bewegen en tot nu toe lukt dat aardig.
Ik vind dat vooral mijn gezicht ook weer aardig begint bij te trekken. Na een jaar ging ik zo enorm tekenen. Enorme wallen onder mijn ogen en een ingevallen bekkie. Dat trekt aardig bij nu. Het scheelt ook dat ik nu weer wat meer kleur in mijn gezicht heb dan in januari, maar ik schrik echt van mijn januari foto. En ben dus des te blijer met mijn juni foto!
Zo dat was het weer even.... Tot de volgende keer.
